โรคตาแดง

        เป็นโรคติดต่อที่ระบาดได้ง่ายมาก เกิดจากเชื้อไวรัส และพบได้บ่อยโดยเฉพาะในเด็กเล็ก โรคนี้ไม่ทำให้เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ถ้าไม่รีบรักษาอาจเกิดโรคแทรกซ้อน ทำให้ตาพิการได้

โรคตาแดงติดต่อกันได้อย่างไร

        โรคมักระบาดในกลุ่มคนที่อยู่รวมกันอย่างแออัด โดยอาจติดต่อจากการสัมผัสโดยตรงกับน้ำตา ขี้ตาของผู้ป่วย ส่วนมากมักติดทางอ้อม โดยใช้มือที่มีเชื้อโรคขยี้ตา ใช้สิ่งของเครื่องใช้ เช่น ผ้าเช็ดหน้า แว่นตา ขันน้ำ และของใช้อื่นๆ ร่วมกับผู้ที่เป็นโรค หรือเกิดจากแมลงวัน แมลงหวี่ตอมตา



อาการของโรคตาแดง

        หลังจากได้รับเชื้อโรคเข้าตา ประมาณ 24 - 48 ชั่วโมง จะมีอาการระคายเคืองตา ปวดตา มีน้ำตาไหล กลัวแสง มีขี้ตามาก หนังตาบวม เยื่อบุตาขาวอักเสบ แดง ซึ่งอาจเริ่มที่ตาข้างใดข้างหนึ่งก่อน หรือเป็นทั้ง 2 ข้างพร้อมกันก็ได้ อาจมีไข้ต่ำๆ หรือครั่นเนื้อครั่นตัว ผู้ป่วยมักจะหายได้เองภายใน 1 - 2 สัปดาห์ ถ้าไม่มีการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อน

เมื่อเป็นโรคตาแดงควรปฏิบัติตัวอย่างไร

        - เมื่อมีอาการตามที่กล่าวมา ควรรีบไปพบแพทย์ เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากแบคทีเรีย
        - ควรพักสายตา ไม่ใช้สายตามากนัก
        - ใส่แว่นกันแดด หากมองสู้แสงไม่ได้
        - อย่าเอามือขยี้ตาเพราะจะทำให้ระคายเคืองตามากขึ้น
        - งดใส่คอนแทคเลนส์ ช่วงที่มีตาแดง
        - ควรหยุดเรียนหรือหยุดงานประมาณ 1 - 2 สัปดาห์ หรือจนกว่าอาการตาแดงจะหายเป็นปกติ
        - ไม่ควรไปในที่ชุมชน เช่น โรงภาพยนตร์ ห้างสรรพสินค้า เพราะอาจนำโรคไปแพร่ติดต่อให้ผู้อื่นได้
        - แยกของใช้ส่วนตัว อย่าให้ผู้อื่นใช้ร่วมด้วย
        - ล้างมือบ่อยๆ
        - เปลี่ยนปลอกหมอนทุกวัน 



การป้องกันโรคตาแดง

        - อย่าใช้เครื่องสำอางร่วมกับผู้อื่น
        - อย่าใช้ผ้าเช็ดหน้าหรือผ้าเช็ดตัวร่วมกัน
        - อย่าใช้ยาหยอดตาของผู้อื่น
        - ล้างมือบ่อยๆ ด้วยน้ำและสบู่
        - อย่าเอามือขยี้ตา
        - เมื่อฝุ่นละอองหรือผงเข้าตา ให้ล้างตาด้วยน้ำสะอาด
        - ซักเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว ผ้าเช็ดหน้าให้สะอาดอยู่เสมอ